Parafia Ścięcia św.  Jana Chrzciciela

20 grudnia 2020

Inne Święta Bożego Narodzenia?

Od dawna daje się słyszeć głosy, że tegoroczne Święta Bożego Narodzenia będą inne. Powód? COVID-19, rzecz jasna! Zapewne pod wieloma względami będą inne, ale nie popadałbym tu w nadmierny sceptycyzm czy optymizm, jak kto woli. Bo wbrew pozorom będą one podobne do tych, które już za nami. Będziemy biegać za tym i tamtym. Skupimy się na kolorowych światełkach i pięknej choince. Skoro choinka, to i prezenty. Same nie pojawią się pod zielonym drzewkiem, trzeba pomóc św. Mikołajowi czy Dzieciątku. Bogu dzięki otwarto galerie i kolejne niedziele to niedziele handlowe więc można zakasać rękawy i rzucić się w wir zakupów. COVID wiele może, ale niech się nie łudzi – nie zatrzyma świątecznego szaleństwa – szaleństwa, które jest w nas. A Bóg? Bóg się narodzi, jak zawsze. Pomimo pandemii i zabiegania, które przysłania nam, to co najważniejsze – przychodzącego Pana. Czy to coś nowego, innego? Nie! Tak samo było za czasów Józefa i Maryi. Nikt nie przypuszczał, że wydarzy się coś wielkiego. Oczywiście były jakieś tam przepowiednie, że ma się narodzić Mesjasz, ale to było dawno temu i kto wie, czy to w ogóle prawda. Ludzie żyli swoim życiem, mieli swoje sprawy obowiązki, rodziny, a jakby tego było mało, to cesarz August wymyślił sobie, że trzeba zrobić spis ludności… No normalnie szczyt wszystkiego, na nic nie ma czasu, nie ma gdzie rąk włożyć, a miłościwie nam panujący realizuje swoje fanaberie. Dziś jest właściwie podobnie. Ciągle gdzieś biegamy, ciągle musimy coś załatwić, a przed świętami tego czasu nam po prostu brakuje. Przypomnę, trzeba zrobić zakupy, kupić choinkę, prezenty, przygotować wigilię. Brakuje nam czasu.

Bóg kocha człowieka i wybiera właśnie taki czas, gdzie mamy wiele rzeczy na głowie, wiele spraw do załatwienia, wiele problemów do rozwiązania, wiele zadań do wykonania, a tu jeszcze święta! Tak samo było także przy narodzinach Jezusa. Józef i Maryja są dla Nas przykładem jak poradzić sobie w tym wyścigu życia. Ich recepta jest prosta, przyjmują wszystko, co na nich zsyła Bóg. Jak nie ma miejsca w gospodzie idą dalej i szukają kolejnego, gdy ktoś proponuje im grotę, to przyjmują ją z radością, biorą wszystko w ciemno, bo wiedzą, że jest z nimi Bóg i nic złego nie może im się stać. Boże Narodzenie jest zawsze gdzieś z boku, na peryferiach, w małym miejscu, gdzie nikt nie zagląda, gdzie nikt się go nie spodziewa.

Właśnie w takim miejscu rodzi się Bóg. W taki sposób Bóg pragnie narodzić się w Tobie. On wchodzi do gonitwy Twojego życia. On jest z Tobą przy przygotowaniach świątecznych, przy ubieraniu choinki, przy pakowaniu prezentów, przy lepieniu pierogów i pieczeniu karpia. On ciągle jest i czeka na to aż zrobisz wszystko i się zatrzymasz. Bóg pragnie narodzić się w Twoim życiu. Tylko czy chcesz się zatrzymać i udać do swojego Betlejem, gdzie jest najwięcej pośpiechu, gdzie jest najwięcej nerwów, gdzie ciągle jest coś do zrobienia, gdzie do doskonałości daleko. Twoje Betlejem, to takie miejsce w Twoim sercu, którego się wstydzisz i nie chcesz, żeby ktokolwiek o nim wiedział. Właśnie tam pragnie narodzić się Jezus. On nie chce sztucznego i udawanego pałacu, który próbujesz mu wybudować, On narodził się na sianie, i w taki miejscu pragnie się narodzić w Tobie, w Twoich kłótniach ze współmałżonkiem, Twoich nieudanych rozmowach z dziećmi, w Twoim ciągłym braku czasu dla najbliższych. To jest Jego Betlejem, w którym pragnie się narodzić.

Życzę Wam Drodzy Parafianie na te święta, abyście pozwolili narodzić się Jezusowi, w Betlejem Waszych serc. Nie rób nic nadzwyczajnego, Bracie i Siostro, On zrobi wszystko, a wtedy będzie największy cud Bożego Narodzenia. Nie wstydź się swojego Betlejem, ono jest, jakie jest, Bóg urodził się między zwierzętami. On pragnie właśnie takiego domu w Twoim sercu.

A zatem czy tegoroczne Święta będą inne od tych, które przeżywaliśmy dotychczas? Co do istoty sprawy zdecydowanie nie! Pan Jezus nie zmieni koncepcji swoich narodzin tylko dlatego, że wzrasta ryzyko epidemiczne. Nie wyrzuci szóstego pasterza za próg groty. Nie porozstawia zwierząt wokół żłóbka w bezpiecznej odległości. Nie zabroni Maryi i Józefowi składania spontanicznych i czułych pocałunków na jego rączkach. Narodzi się tak, jak ponad dwa tysiące lat temu. To co może okazać się inne, to niewątpliwie zewnętrzna oprawa Świąt Pańskich Narodzin.

Myślę, że dla wielu z nas największą „innością” w tym względzie będzie brak tradycyjnych odwiedzin duszpasterskich w naszych domach, czyli tzw. kolędy. Decyzją Biskupa Opolskiego Andrzeja Czai, mającego na uwadze dobro diecezjan i duszpasterzy, tegoroczna kolęda została odwołana. Niektórzy zapewne się zdziwili. Inni wewnętrznie protestują: Jak to, nie będzie kolędy?! Jeszcze inni szczerze się zmartwili. Myślę jednak, Bracia i Siostry, że dla nas wszystkich ta sytuacja to bezcenna okazja do dowartościowania tego, co do tej pory było dla wielu oczywistością. Bez dwóch zdań, kolęda była oczywistością! Od najwcześniejszych lat dzieciństwa oswoiliśmy się z obrazem księdza, który odwiedza nasze domy. Każdy choć raz w życiu stał przy oknie, wydelegowany przez mamę czy tatę, aby czuwać, kiedy proboszcz wyjdzie od sąsiadów. Któż z nas nie przywoła z łatwością dziecięcych emocji splecionych z podekscytowania, niepewności i strachu, rodzących się w oczekiwaniu na sprawdzenie przez proboszcza katechetycznego zeszytu. Co powie? Zgani czy pochwali? Da w nagrodzę obrazek czy odpyta z Dziesięciu Przykazań? Kolęda to było wydarzenie. Dom musiał być wysprzątany, bo ksiądz wszędzie ma oczy. Na stole biały obrus, dwie palące się świece a między nimi mały krzyżyk. Wszyscy odświętnie ubrani, w najlepszych butach wypastowanych na błysk. Wszystko z szacunku, owszem dla proboszcza, ale jeszcze bardziej dla Boga, którego ze sobą przynosił w odrzwia naszych domów.

W tym roku tego nie będzie. Ksiądz nie odwiedzi naszych domów z Panem Bogiem. Nie pozostawi w naszych domach Bożego Błogosławieństwa, które ma chronić domostwo od zła i być nieprzepartą siłą na czas rodzinnych trudności i kryzysów. Tak, nie będzie kolędy! Nie będzie kolędy w tradycyjnym wydaniu! W tym roku proboszcz nie przyniesie do Twojego domu Błogosławieństwa Boga. W tym roku, jako proboszcz, zapraszam Cię, Drogi Bracie i Siostro, do domu Boga, abyś z Jego rąk odebrał potrzebne Tobie i Twoim Bliskim Łaski.

Co oznacza to zaproszenie? Oznaczy tyle, że nie rezygnujemy z kolędy, ale zmieniamy jej oprawę! Nie będziemy w naszych domach oczekiwać kapłana przynoszącego nam Boga, ale całymi rodzinami przyjdziemy do parafialnej świątyni, aby spotkać się z Jezusem w Eucharystii i przyjąć od niego błogosławieństwo, które zaniesiemy potem do naszych domów. Czyż to nie wzruszające? Przez tyle lat Pan Jezus krocząc w śniegu i mrozie przychodził do Twojego domu z darem swego Błogosławieństwa, a dziś prosi Cię, abyś Ty ten jeden raz pofatygował się i przyszedł z kolędą do Jego domu. Tak, będziesz miał swoją kolędę! Ulica, na której mieszkasz będzie miała swoją kolędę! Jak co roku usłyszysz z ambony plan kolędy. Różnica będzie jednak polegała na tym, że to nie Bóg i ksiądz odwiedzi Twój Dom, ale ty odwiedzisz Boga i księdza w ich domu. Ufam drodzy Parafianie, ze tegoroczna kolęda będzie niecodziennym przeżyciem dla każdego z nas. Będzie to doświadczenie na tyle „inne”, że ze wzruszeniem będziemy o nim wspominać po latach. A zatem do zobaczenia na kolędowym szlaku!

Wasz ks. Proboszcz Daniel Kasprzak